صفحه رسمی مای درس

اطلاع از آخرین تغییرات، جوایز و مسابقات مای درس
دنبال کردن
دانلود اپلیکیشن
2 سال قبل
0

معنی واژگان درس «فضلِ خدا»:

واژه

معنی واژه

واژه

معنی واژه

فضل

بخشش

شمار کردن

شمردن، حساب کردن

بحر

دریا

برّ

نیکی

اَنجم

جمع نجم، ستاره ها

لیل

شب

نهار

روز

اجزا

جمع جزء، بخش ها

خاک مُرده

خاک بی حاصل

تأثير

اثر کردن

بیخ

بُن، اصل، اساس

توحید گوی

ستایشگر

و بس

تنها، فقط

حسرت می خوردند

افسوس می خوردند

غرور

سربلندی

خودبینی

غرور، تکبر

برکه

آبگیر، تالاب

نسیم ملایمی

باد آرامی

مغرور

متکبّر، خودخواه

گلبرگ

برگ گل

به شگفت آمد

تعجّب کرد

تشکّر کن

سپاسگزاری کن

لازم نیست

نیازی نیست

مشخّص

معلوم، معین

گِردکان

درخت گردو، گردو

شکرت

شکر تو را

بلای وحشتناکی

گرفتاری سختی

که

چه کسی (که تواند شمار کرد؟)

شاخ برهنه

شاخه ی بدون برگ و میوه

بنی آدم

فرزندان آدم (ع)، انسان ها

زمزمه

نغمه، سرود، زیر لب سخن گفتن، آواز خواندن

شاخسار

جای پر شاخ و برگ درخت، شاخه های درختان

سراغ

در جستجوی چیزی رفتن

تحسین می کرد

ستایش می کرد، آفرین می گفت

تحسین

آفرین گفتن، تشویق کردن

جذب

چیزی را به سوی خود کشیدن، کشش، ربایش

لب به سخن باز کرد

کنایه از شروع به حرف زدن کرد

خالق

آفریننده، به وجود آورنده

ناگهان

غیر منتظره، پیش بینی نشده

جالیز

کشتزار خربزه، هندوانه ، خیار و مانند آن

الله اکبر

خدا بزرگتر است (در این درس برای تعجّب و شگفتی آمده است.)

به به!

برای نشان دادن رضایت از امری به کار می رود و یک جمله به حساب می آید.

بلای وحشتناکی به سرم می آمد

به گرفتاری سختی دچار شدم

از پشت کوه بیرون می آمد

[خورشید] طلوع می کرد.

خورشید، نورش را پشت کوه ها پنهان می کرد

خورشید، غروب می کرد و شب، فرا می رسید

از کار خدا هیچ سر در نمی آورم

من متوجه راز های خداوند نمی شوم.


سایر مباحث این فصل